Eski Türkler'de can ve ruh kavramları "tin" sözcüğüyle ifade ediliyordu. Ölüm, ruhun bedeni kesin olarak terk etmesi anlamına gelmekteydi. Eski Türkler'e göre ruh bedeni sadece ölüm anında değil, uykuda ve çeşitli hastalıklar sırasında da geçici olarak terk etmekteydi.