Tarih: 2022-10-10
Kategorisi: Türk Dili ve Edebiyatı Sözlüğü
Osmanlıca sözcük, Romanizasyon halinde orta (vasat manasında). meyan, ara, aralık (ör: der-miyân; ortada, arada / miyân-ı güft ü gû; laf arası). bel, kemer yeri (ör: mû-miyân; kıl belli, ince belli).